Dinsdag 7 januari 2014
Door: Renske Flameling
Blijf op de hoogte en volg Ghana
07 Januari 2014 | Ghana, Accra
07-01-2014
Deze ochtend blijkt dat de vermoeidheid begint toe te slaan. Het opstaan gaat zeer moeizaam en mijn hersenen kunnen niet meer bedenken wat er allemaal nodig is om te gaan douchen. Na een kwartier heb ik het toch voor elkaar gekregen om alle spullen te verzamelen en onder de douche te gaan staan. Brrr het kleine straaltje dat eruit komt is koud. Dat went echter verbazingwekkend snel. Het zal ook wel helpen dat het in de douche minstens 30 graden is. Het haar wassen gaat tegen de verwachting in erg goed met het kleine straaltje. Net voor het uitspoelen van de cremespoeling blijkt er echter ook een einde te kunnen komen aan het kleine straaltje. We zijn inmiddels echter niet meer voor 1 gat te vangen dus ik stap over op het emmertje dat we ook al gebruiken om het toilet door te spoelen. Gelukkig komt er nog wel water uit de kraan van de wastafel.
Na wederom een heerlijk ontbijt gaan we naar het nationale museum. Daar krijgen we een rondleiding langs de Ghanese geschiedenis. Daarna gaan we naar de moeder van Cyprus. Zij heeft geregeld dat we kleren kunnen laten maken bij een naaiatelier. Het naaiatelier blijkt een donker gangetje te zijn waar drie vrouwen tussen een stapel stoffen achter een naaimachine zitten. Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat ze daar uberhaupt kunnen zien wat ze doen. We hadden verwacht daar ook stoffen uit te kunnen zoeken maar dat blijkt niet het geval. Wel kunnen we het gewenste model uitzoeken. Kwesi neemt samen met de eigenaresse de maten op. We staan als haringen in een tonnetje in de kleine ruimte te zweten. Nadat alles is opgemeten kunnen we de kleuren aangeven die we graag willen voor onze jurk. De moeder van Cyprus gaat een paar stoffen halen om te kijken of we die mooi vinden. Voor Rita zit er een mooie stof bij maar voor de rest van de groep niet. We kunnen niet langer wachten en moeten verder. We hebben geen idee van welke stoffen onze jurken zullen worden gemaakt. Dat zal tot donderdag een grote verassing blijven. We vervolgen onze reis en rijden Accra weer uit. De volgende stop is bij een familie die glazen kralen en producten met kralen (armbanden, kettingen, sleutelhangers, oorbellen etc.) maakt. Elly en Rita slaan groot in om de spullen thuis weer te kunnen verkopen voor de Ghana werkgroep. Daarna krijgen we een rondleiding om te zien hoe de kralen worden gemaakt. De jongens die dit doen moeten wel erg hittebestendig zijn want het is erg heet bij de oven waarin het glas voor de kralen wordt gesmolten. Van de kralen gaan we noordwaarts richting de hydrodam bij Akosombo. Wederom blijkt de reis lang en hobbelig te zijn. 100 km door Ghana rijden is totaal niet te vergelijken met 100 km door Nederland :-). Er zijn wegen en deze zijn grotendeels ook verhard maar aan onderhoud wordt niet zoveel gedaan. Bovendien staan de huizen met grote regelmaat tot aan de weg en rijden er niet alleen auto's op de weg maar zijn er ook fietsers, wandelaars, verkopers, kinderen, geiten en schapen op de weg en gaten, vooral veel gaten, in de weg. Onderweg blijkt al dat we de tijd waarop we hebben afgesproken met de bewoner van Nyame Ben niet gaan halen. Kwesi heeft daarover onderweg nog contact met hem. Om niet nog veel later aan te komen besluiten we de lunch en de hydrodam over te slaan. De bewoners van Nyame Ben wonen vlak bij de hydrodam dus we krijgen hem nog wel te zien als we er langs rijden. Bij de bouw van de hydrodam moesten de bewoners van Nyame Ben verhuizen. Dit hebben zij echter geweigerd. Het gevolg daarvan is dat zij geen voorzieningen krijgen, geen elektriciteit, geen ondersteuning voor onderwijs etc. Het dorp is te bereiken via een smal bospad van ongeveer een km lang en via de Volta. Wij worden opgehaald door Jonas de broer van Samuel, de leider van de gemeenschap. Hij leidt ons via het bospad naar Nyame Ben. Onderweg passeren we een open plek waar de school gehuisvest is. Voor ons ziet her eruit als een paar vergane, ingestorte houten hutjes waar de gaten in de rieten daken groter zijn dan de stukken waar nog dak is. Nu blijken de rieten daken sowieso binnen een jaar te vergaan. We krijgen te horen dat er een nieuwe school wordt gebouwd waar een golfplaten dak op zal komen. In het dorp aangekomen worden we hartelijk verwelkomd en krijgen we gedroogde/gebakken visjes. In zijn geheel. Ik begin er dapper aan maar weer lukt het me niet de psychische weerstand te overwinnen. Ik heb wel drie happen gehad maar gooi op een onbewaakt ogenblik de kop toch maar in de bosjes voor de honden. Er wordt een kring van stoelen onder een grote boom gezet. Samuel heet ons van harte welkom. Hij verteld over de viskwekerij die m.b.v. een lening van een aantal particulieren uit Roden en omgeving is opgezet. De viskwekerij blijkt een groot succes en er wordt goed aan verdiend. Zo goed dat er na de volgende verkoop begonnen kan worden met het aflossen van de lening. Rinus en Elly hebben foto's van Albert en Ria meegenomen. Deze foto's waren twee jaar geleden gemaakt toen zij een bezoek aan Nyame Ben hadden gebracht. De foto's zijn een groot succes. Ze gaan enthousiast van hand tot hand. Gedurende ons verblijf worden we daarna voortdurend gevraagd foto's te nemen. We hebben beloofd dat de volgende bezoekers deze weer mee zullen nemen. Ben en Rita hebben een tas met voetbalkleren van VV Roden meegenomen. De shirtjes worden uitgedeeld aan een paar opgeschoten jongens. Ze blijken veel te klein wat bij de toeschouwers tot hilariteit leidt en bij de jongens zelf tot teleurstelling. Dan blijkt dat er meer shirts in de tas zitten en dat deze wel groot genoeg zijn. De jongens storten zich enthousiast op de shirts. Natuurlijk moet er ook een groepsfoto met de shirts worden genomen. Voor de kinderen hebben Lydia en ik ballonnen en een springtouw meegenomen. Ik geef ondanks de hitte nog even een flitsende demo :-). We krijgen een rondleiding door de viskwekerij en na nog enkele dankwoorden is het tijd om te gaan. Het begint al donker te worden en we moeten nog met roeiboten worden teruggebracht. Omdat het inmiddels al 19:00 uur is en we naar verwachting pas om 21:30 in het hotel terug zullen zijn vragen we of het mogelijk is om onderweg ergens te eten. We komen terecht op de locatie waar we eigenlijk onze lunch zouden hebben. Daar hebben we heerlijk buiten aan het water onder de palmbomen gegeten samen met Kwesi en Barack.
Deze ochtend blijkt dat de vermoeidheid begint toe te slaan. Het opstaan gaat zeer moeizaam en mijn hersenen kunnen niet meer bedenken wat er allemaal nodig is om te gaan douchen. Na een kwartier heb ik het toch voor elkaar gekregen om alle spullen te verzamelen en onder de douche te gaan staan. Brrr het kleine straaltje dat eruit komt is koud. Dat went echter verbazingwekkend snel. Het zal ook wel helpen dat het in de douche minstens 30 graden is. Het haar wassen gaat tegen de verwachting in erg goed met het kleine straaltje. Net voor het uitspoelen van de cremespoeling blijkt er echter ook een einde te kunnen komen aan het kleine straaltje. We zijn inmiddels echter niet meer voor 1 gat te vangen dus ik stap over op het emmertje dat we ook al gebruiken om het toilet door te spoelen. Gelukkig komt er nog wel water uit de kraan van de wastafel.
Na wederom een heerlijk ontbijt gaan we naar het nationale museum. Daar krijgen we een rondleiding langs de Ghanese geschiedenis. Daarna gaan we naar de moeder van Cyprus. Zij heeft geregeld dat we kleren kunnen laten maken bij een naaiatelier. Het naaiatelier blijkt een donker gangetje te zijn waar drie vrouwen tussen een stapel stoffen achter een naaimachine zitten. Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat ze daar uberhaupt kunnen zien wat ze doen. We hadden verwacht daar ook stoffen uit te kunnen zoeken maar dat blijkt niet het geval. Wel kunnen we het gewenste model uitzoeken. Kwesi neemt samen met de eigenaresse de maten op. We staan als haringen in een tonnetje in de kleine ruimte te zweten. Nadat alles is opgemeten kunnen we de kleuren aangeven die we graag willen voor onze jurk. De moeder van Cyprus gaat een paar stoffen halen om te kijken of we die mooi vinden. Voor Rita zit er een mooie stof bij maar voor de rest van de groep niet. We kunnen niet langer wachten en moeten verder. We hebben geen idee van welke stoffen onze jurken zullen worden gemaakt. Dat zal tot donderdag een grote verassing blijven. We vervolgen onze reis en rijden Accra weer uit. De volgende stop is bij een familie die glazen kralen en producten met kralen (armbanden, kettingen, sleutelhangers, oorbellen etc.) maakt. Elly en Rita slaan groot in om de spullen thuis weer te kunnen verkopen voor de Ghana werkgroep. Daarna krijgen we een rondleiding om te zien hoe de kralen worden gemaakt. De jongens die dit doen moeten wel erg hittebestendig zijn want het is erg heet bij de oven waarin het glas voor de kralen wordt gesmolten. Van de kralen gaan we noordwaarts richting de hydrodam bij Akosombo. Wederom blijkt de reis lang en hobbelig te zijn. 100 km door Ghana rijden is totaal niet te vergelijken met 100 km door Nederland :-). Er zijn wegen en deze zijn grotendeels ook verhard maar aan onderhoud wordt niet zoveel gedaan. Bovendien staan de huizen met grote regelmaat tot aan de weg en rijden er niet alleen auto's op de weg maar zijn er ook fietsers, wandelaars, verkopers, kinderen, geiten en schapen op de weg en gaten, vooral veel gaten, in de weg. Onderweg blijkt al dat we de tijd waarop we hebben afgesproken met de bewoner van Nyame Ben niet gaan halen. Kwesi heeft daarover onderweg nog contact met hem. Om niet nog veel later aan te komen besluiten we de lunch en de hydrodam over te slaan. De bewoners van Nyame Ben wonen vlak bij de hydrodam dus we krijgen hem nog wel te zien als we er langs rijden. Bij de bouw van de hydrodam moesten de bewoners van Nyame Ben verhuizen. Dit hebben zij echter geweigerd. Het gevolg daarvan is dat zij geen voorzieningen krijgen, geen elektriciteit, geen ondersteuning voor onderwijs etc. Het dorp is te bereiken via een smal bospad van ongeveer een km lang en via de Volta. Wij worden opgehaald door Jonas de broer van Samuel, de leider van de gemeenschap. Hij leidt ons via het bospad naar Nyame Ben. Onderweg passeren we een open plek waar de school gehuisvest is. Voor ons ziet her eruit als een paar vergane, ingestorte houten hutjes waar de gaten in de rieten daken groter zijn dan de stukken waar nog dak is. Nu blijken de rieten daken sowieso binnen een jaar te vergaan. We krijgen te horen dat er een nieuwe school wordt gebouwd waar een golfplaten dak op zal komen. In het dorp aangekomen worden we hartelijk verwelkomd en krijgen we gedroogde/gebakken visjes. In zijn geheel. Ik begin er dapper aan maar weer lukt het me niet de psychische weerstand te overwinnen. Ik heb wel drie happen gehad maar gooi op een onbewaakt ogenblik de kop toch maar in de bosjes voor de honden. Er wordt een kring van stoelen onder een grote boom gezet. Samuel heet ons van harte welkom. Hij verteld over de viskwekerij die m.b.v. een lening van een aantal particulieren uit Roden en omgeving is opgezet. De viskwekerij blijkt een groot succes en er wordt goed aan verdiend. Zo goed dat er na de volgende verkoop begonnen kan worden met het aflossen van de lening. Rinus en Elly hebben foto's van Albert en Ria meegenomen. Deze foto's waren twee jaar geleden gemaakt toen zij een bezoek aan Nyame Ben hadden gebracht. De foto's zijn een groot succes. Ze gaan enthousiast van hand tot hand. Gedurende ons verblijf worden we daarna voortdurend gevraagd foto's te nemen. We hebben beloofd dat de volgende bezoekers deze weer mee zullen nemen. Ben en Rita hebben een tas met voetbalkleren van VV Roden meegenomen. De shirtjes worden uitgedeeld aan een paar opgeschoten jongens. Ze blijken veel te klein wat bij de toeschouwers tot hilariteit leidt en bij de jongens zelf tot teleurstelling. Dan blijkt dat er meer shirts in de tas zitten en dat deze wel groot genoeg zijn. De jongens storten zich enthousiast op de shirts. Natuurlijk moet er ook een groepsfoto met de shirts worden genomen. Voor de kinderen hebben Lydia en ik ballonnen en een springtouw meegenomen. Ik geef ondanks de hitte nog even een flitsende demo :-). We krijgen een rondleiding door de viskwekerij en na nog enkele dankwoorden is het tijd om te gaan. Het begint al donker te worden en we moeten nog met roeiboten worden teruggebracht. Omdat het inmiddels al 19:00 uur is en we naar verwachting pas om 21:30 in het hotel terug zullen zijn vragen we of het mogelijk is om onderweg ergens te eten. We komen terecht op de locatie waar we eigenlijk onze lunch zouden hebben. Daar hebben we heerlijk buiten aan het water onder de palmbomen gegeten samen met Kwesi en Barack.
-
09 Januari 2014 - 09:51
Renata En Richard:
Hallo allemaal,
wat ontzettend leuk om te lezen hoe en wat jullie allemaal beleven.
Klinkt heel herkenbaar, Gambia was niet veel anders.
Ik wens jullie nog heel veel plezier en ik blijf jullie verslagen volgen!
Hoop dat jullie ook nog een dagje de broodnodige rust krijgen tussendoor ;-)
Liefs Renata en Richard -
09 Januari 2014 - 11:22
Albert En Ria Wemmenhove:
Lieve mensen,
Het is prachtig nieuws, dat het goed gaat met jullie en dat het goed gaat met de Nyame Benners. Fijn om te horen dat de foto's van ons op de juiste plek terecht zijn gekomen. Hartelijk dank! Het is een mooie suggestie om een foto traditie te beginnen.
Het is fantastisch om jullie verhaal te lezen en mooi om te horen dat het visproject leidt tot betere levensomstandigheden voor deze mensen. 't Is net of we over jullie schouders mee kunnen kijken met dit verslag. Super.
Wij wensen jullie een prachtige reis verder en mocht je nog een ontmoeting hebben met de chief in Bongo, doe hem de groeten van ons.
Liefs Albert & Ria
-
09 Januari 2014 - 14:17
Wim Enb Carla:
Nu we al die dagelijkse verhalen lezen gaat alles weer herleven; we reizen met jullie mee, je hebt het over het kleine straaltje warm water dat uit de kraan komt. Als je wat langer in zo'n land bent dan ben je al lang blij dat er water uit komt of het nou koud of warm is, want wat koud is kun je altijd warm maken.
We blijven jullie volgen. Wat was onze ontmoeting met jullie weer leuk in Roden.
groetjes Wim en Carla -
09 Januari 2014 - 21:43
Marjolein:
Dank voor uitgebreide beschrijving. Kan ik me echt een beetje in Ghana wanen. En tjonge, wat zien en ervaren jullie veel. Ik blijf jullie volgen. Zorg goed voor elkaar. -
10 Januari 2014 - 11:17
Ada Groeneveld:
hoewel alles voor mij vreemd is, vind ik het toch wel leuk jullie op deze manier een beetje te kunnen volgen. Liefs Ada -
11 Januari 2014 - 17:31
Marion:
Wat een geweldige belevenissen. En dat in zo'n korte tijd. Heerlijk! Geniet er van. Liefs, Gerard en Marion -
12 Januari 2014 - 15:27
Truus :
Lieve mensen,
Wat leuk om jullie belevenissen te lezen; een inkijk in een heel andere wereld dan waarin wij leven.
Veel plezier en we blijven jullie volgen.
" Warme" groet, Fokke & Truus -
14 Januari 2014 - 19:08
Atie:
Hoi Rita en Ben,
Heb nog niks gelezen, dat ga ik morgen doen :-), maar alvast hartelijke groeten
Nu snel omkleden voor hard lopen, erg he
Tot morgen, groet Atie -
15 Januari 2014 - 22:18
Atie:
Hallo Rita en Ben (en de anderen ook natuurlijk),
Wat een belevenissen en indrukken hebben jullie. Zo word je zeker dol op autorijden :-)
Ik ben heel benieuwd naar de jurk voor Rita, sowieso ook naar foto's
Heel veel plezier nog en ook een beetje 'sterkte' voor sommige momenten.
Groet, Atie -
21 Januari 2014 - 18:14
FROUKE STEUNEBRINK:
WAAR BLIJVEN DE FOTO'S?!
Liefs,
Frouk XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
