Woensdag 8 januari
Door: Renske Flameling
Blijf op de hoogte en volg Ghana
08 Januari 2014 | Ghana, Accra
Gisteravond hebben we onze koffers herpakt. Barack gaat vandaag alvast met de bus naar Tamale. Omdat we niet zoveel mee mogen nemen in het vliegtuig houden we de spullen die we nog nodig hebben achter en laten we de rest met de bus meegaan. Omdat het onze laatste dag in het hotel is gaan we nog even naar het strand. Daar zijn we door ons drukke programma nog niet eens aan toe gekomen. Om op het strand te komen moet je door een bewaker door het hek gelaten worden. Het zeewater is lekker warm maar de branding is zeer sterk.
We nemen vandaag de kustroute richting Ada. Daarbij passeren we de haven bij Tema voor de grote containerschepen. Onderweg naar de zoutwinning die we gaan bezoeken moeten we nog even wachten op de gids. Om elkaar niet mis te lopen laat Kwesi de bus stoppen bij een dorpje. Daar krijgen we een spontane rondleiding. Een vrouw is bezig met het toppen van rode pepers. De geur van pepers hangt duidelijk in het dorp. Haar dochter is bezig met het maken van Banku. Een lokaal gerecht gemaakt van mais/meelpap. Dat wordt helemaal ingekookt en door voortdurend roeren tot een soort deeg gemaakt. Dit deeg wordt tot een bal gevormd waar je kleine stukjes van af haalt en door een saus haalt. Het gerecht wordt met de handen gegeten (ook in restaurants). Je krijgt er net zoals bij ons bij de spareribs een schaaltje water en een fles met afwasmiddel bij. Het maken van banku is zwaar werk. Inmiddels zijn we omringd door een grote groep schoolkinderen. Zij hebben geen vakantie meer en we krijgen een rondleiding door de school. We worden door het complete docententeam ontvangen bij de directrice. Wij worden net zo veel gefotografeerd als zij :-). We geven ze een donatie voor schoolboeken en schriften. Omdat de gids is gearriveerd nemen we weer afscheid en gaan verder naar de zoutwinning. Het landschap wordt steeds kaler. Door de zoute grond groeit er niet veel. David leidt ons door het zoutwinningsgebied dat 10 hectare groot is. Het opkomende water wordt door lage zanddijkjes vast gehouden. Daar verdampt het water op natuurlijke wijze en blijft het zout achter. Dit zout wordt tot bulten geharkt waar deze door riet of mais o.i.d. worden afgedekt ter bescherming tegen de regen. Een aantal zoutwinners heeft voldoende financiële middelen om pijpleidingen aan te leggen om zo meer zout te kunnen winnen en verder van de zee vandaan. Het gewonnen zeezout wordt in grote balen verpakt voor de verkoop. In de middag hebben we een rondvaart gemaakt op het voltameer. Voordat we aan boord zouden gaan wilden alle dames in het gezelschap gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Dat bleek eenvoudiger gezegd dan gedaan. Een jongedame werd opgetrommeld om ons te begeleiden, na hier en daar een aantal werklui te hebben gevraagd werd er bij de bewaker een sleutel en emmer (om door te kunnen spoelen) opgehaald. Ondertussen was Elly zo op dit tafereel aan het letten, dat ze een open riool over het hoofd zag. Ze belandde letterlijk in de goot. Gelukkig was er niets gebroken maar er zat wel een lelijke open wond. Natuurlijk had iedereen een EHBO-kit meegenomen vanuit Nederland en had ook iedereen deze op de hotelkamer laten liggen :-). Erg handig. Gelukkig waren we ook nu niet voor 1 gat te vangen en hebben we met de spullen die we wel hadden: inlegkruisjes, wc papier en twee buffs (hoofddoeken) de wond luchtdicht afgedekt om besmetting zoveel mogelijk te voorkomen. Weer terug bij de groep heeft Kwesi nog gezorgd voor alcohol en een paars desinfecterend middel. Eenmaal aan boord is iedereen onder de indruk van de grote palmstranden. Voor en op de stranden zijn vissers druk in de weer met hun boten. David verteld over Crocodile Islands een eiland in de omgeving waar krokodillen leven. Helaas krijgen we er niet 1 te zien. We maken een stop bij Aflive Island. Hier wordt rum gestookt. We krijgen een rondleiding langs de rum productie en mogen natuurlijk ook proeven. De rum is sterk en de dames houden het bij een nipje maar Rinus en Ben genieten wel even van deze traktatie. Lydia, Rita en ik proberen een kokosnoot. Er wordt een jongetje de boom in gestuurd om een paar kokosnoten voor ons te halen. Met een groot mes wordt de schil eraf gekapt en wordt het bovenste topje weggekapt zodat we kunnen drinken. De smaak is anders dan verwacht. Het smaakt niet zoals de kokos die wij gewend zijn. Het is een beetje een weeïge melkachtige smaak. Niet erg lekker maar ook niet vies. We moeten weer terug omdat het al snel donker zal worden. Hier in Ghana is het 's avonds rond 7 uur donker. Onderweg kopen we een zak vol met mango achtige vruchten voor het schrikbarende bedrag van 1 cedi (€0,30). Ze zijn heel lekker maar wel lastig te eten en met een draderige structuur waardoor er allemaal sliertjes tussen je tanden blijven hangen. In het hotel aangekomen gaan we direct na het diner op bed omdat we de volgende dag om 5:45 paraat moeten staan voor onze vlucht naar Tamale.
-
22 Januari 2014 - 21:18
Ada Groeneveld:
jammer, dat ik niet thuis was of zijn jullie zover niet gekomen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley