Donderdag 9 januari

09-01-2014

Vandaag verlaten we Accra en daarmee het Afia Beach hotel en vliegen we naar Tamale. De wekker is om 4:45 gezet omdat we 5:45 zullen vertrekken. Kwesi is ruim op tijd aanwezig zelfs nadat hij ook nog eens Michael de chauffeur uit bed heeft moeten halen omdat deze zich had verslapen. Kwesi heeft onze jurken nog niet bij zich. Toen hij de vorige avond bij het atelier kwam waren de vrouwen nog druk aan het werk. Hij heeft ze laten stoppen met de werkzaamheden en aangegeven dat ze de volgende dag verder konden gaan. De jurken zullen nu met de bus mee worden gegeven en bij het vrouwencentrum worden afgeleverd. Nu is niet alleen de stof en kleur van de jurk meer spannend maar ook of we hem ooit krijgen te zien :-). Omdat het zo vroeg is is er nog geen hotelpersoneel aanwezig maar we hebben de avond ervoor een ontbijt mee gekregen. Lekker vers fruit en een sandwich met spek en kaas. Even over zes uur komen we aan op het vliegveld. Daar blijkt onze vlucht net te zijn vertrokken:-(. Achteraf blijkt dat dit 5 januari al is gemeld maar op het verkeerde emailadres. Om 4:45 opstaan is al niet leuk en als dat dan ook nog voor niets blijkt te zijn is dat helemaal niet leuk. We leggen ons er echter maar bij neer en maken er maar het beste van. We hebben nu de tijd om nog even een beetje te rusten en te lezen en te schrijven :-). Om 13:00 uur vertrekt dan eindelijk onze omgeboekte vlucht. In het vliegtuig treffen we een nederlander die sinds 4 jaar in Tamale woont. Van zijn vrouw krijgen we lekkere Ghanese kokoskoekjes. Rond 14:30 zijn we in Tamale waar Barack ons staat op te wachten met de bus. Er gaan al een aantal alarmbellen rinkelen als we de ramen open zien staan en inderdaad heeft de airco het begeven. Met wapperende haren en bezwete lichamen begeven we ons naar Bolgatanga waar we Rex op zijn kantoor zullen ontmoeten. Samen met Rex gaan we naar het vrouwencentrum in Sumbrungu. Daar krijgen we een overweldigend onthaal met zang en dans. Lydia en ik werden door een aantal vrouwen steeds gepushed om ook te gaan dansen en dat hebben we op een gegeven moment maar gedaan. Het leek erop dat ze dat prachtig vonden. De vrouwen zingen over de dingen die ze dagelijks meemaken en klappen daarbij een vast ritme. Op een gegeven moment springen dan één of twee vrouwen midden in de kring en beginnen een dans waarbij hard met de voeten wordt gestampt en met de armen een soort van zwembeweging wordt gemaakt. Het klapritme wordt dan opgevoerd tot een hoogtepunt en daarna stopt de dans en wordt weer over gegaan op het vaste basisritme. Heel leuk om te zien en om aan mee te doen. Na dit warme onthaal krijgen we de gelegenheid om onze koffers naar de kamers te brengen. Daarna volgt nog een moment met zang en dans en dan kunnen we aan tafel. Agnes, de vrouw van Rex, heeft een bijzonder smaakvolle maaltijd bereid. Ook nu zit er weer een complete vis bij en heb ik hem bijna helemaal opgegeten :-). De kop laat ik toch maar samen met de graten en vinnen achter. Na dit heerlijke diner ploffen we direct in bed om weer op te laden voor de volgende dag.