Maandag 13 januari

13-01-2014

Vandaag blijven Lydia en ik thuis. Er staat een bezoek aan Clothilda op het programma en daarvoor zal er weer veel gereisd en bekeken moeten worden. Voor Lydia waarschijnlijk nog te zwaar en ik vind het ook wel leuk om even in de omgeving te kijken en naar de markt te gaan. 'S ochtends doen we rustig aan en tegen de middag nemen Olivia en Jonathan ons mee naar de lokale markt. We hadden al veel markten vanaf de weg gezien maar keken onze ogen uit toen we achter de vaste kraampjes langs de wegen kwamen. Allemaal kleine gangetjes, heel veel kraampjes en mensen. Wij werden net zo bekeken, of misschien nog wel meer, dan wij hen bekeken. Op de markt wordt ook veel voedsel bereid. Olivia en Jonathan geven ons tekst en uitleg. Vrouwen zitten achter weefgetouwen terwijl hun kinderen naast hun op een kleedje slapen. Ook worden we regelmatig aangesproken voor geld maar Olivia en Jonathan zorgen er steeds voor dat deze mensen weer ophouden. Het is ook wel een beetje voor te stellen dat ze elke kans aangrijpen. Niet geschoten is ook in dit geval altijd mis. Het is nu het droge seizoen in Ghana. Dat is ook duidelijk te zien aan de droge rivierbeddingen. Zonder een waterput valt er nu niets te verbouwen. De zwaarste tijd gaat nog komen van maart tot en met mei. Dan is het ook nog eens heet. Naar onze mening is het dat nu al (rond de 35 graden) maar dan is het nog eens zo'n tien graden warmer. Olivia neemt ons mee naar de kapper waar we vlechtjes in ons haar laten zetten. Lydia vindt het na drie vlechtjes wel genoeg maar ik laat mijn hele hoofd doen. Het voelt raar en trekt in je nek maar het is wel lekker luchtig. Bij de kapper beginnen onze darmen al weer op te spelen. Eenmaal terug in de kamer vliegen we bij toerbeurt naar de wc. Gelukkig waren we de schaamte al voorbij en kunnen we er vooral om lachen. Na een tijdje wordt het weer rustiger en durven we ons iets verder van het toilet te begeven. We gaan lekker buiten een boekje lezen. Dat lukt aardig totdat Vincent en zijn vriendjes uit school komen. Zij hebben inmiddels kennis gemaakt met de ipad en willen natuurlijk graag weer even spelen. Ik heb er niet heel veel spelletjes opstaan maar ze vermaken zich prima met Benji' bananas en Tzunami. Er staan ook wat schietspelletjes op maar die mogen ze van mij niet spelen. Na een paar minuten gaan ze twee stoelen verder op zitten. Ik dacht om wat meer ruimte te creëren maar als ik de ipad terug vraag blijkt waarom, ze waren toch het schietspelletje gaan spelen. Ineens blijkt dat er ook heel weinig verschil tussen Ghana en Nederland kan zijn :-). Boys will be boys. Aan het eind van de middag komt Rose langs voor een vergadering. Deze blijkt echter te zijn verzet naar morgen. Iets wat ook in Nederland zou kunnen gebeuren. Rose heeft echter 3 1/2 uur moeten lopen om hier te komen en zal dit dus ook weer moeten om thuis te komen. Bovendien moet deze hele actie de volgende dag weer worden herhaald. We hopen dat de anderen snel terug zullen zijn met de bus om te kijken of we Rose kunnen brengen maar dat is helaas niet het geval. Rose heeft een zaklamp bij zich maar deze heeft ze meegenomen om op de markt te laten opladen omdat ze zelf geen elektriciteit heeft. Dat duurt een dag dus deze kan ze dan wel de volgende dag gelijk weer meenemen. Dit alles blijft toch allemaal moeilijk te bevatten. Ik laat 's avonds soms zelfs mijn thee zitten omdat ik geen zin heb om 'helemaal naar de keuken' te lopen. Het zal hier ook vast wel bestaan maar 'het geen zin hebben in' lijkt hier niet te bestaan. De rest van de groep komt pas terug als het alweer donker is. Ze hebben allemaal mooie cloths aan en armbanden om. Daarnaast hebben ze ook 7 guinea fowls en 5 hanen mee. Dat zal een gezellig gekakel zijn geweest in de bus :-). Het bezoek aan Clothilda was zeer de moeite waard geweest. Ook daar waren ze hartverwarmend verwelkomd met zang en dans en cadeautjes. De sheanoten plantage stond er triest bij door het tekort aan water. De waterput die gebouwd zou worden was ingestort en er was nu een begin gemaakt met het bouwen van een andere. De bomen die een aantal jaren geleden geplant waren zouden nu vruchten moeten dragen maar deze stonden er alleen maar verdort bij.