Zondag 5 januari 2014

05-01-2014

De reis gaat beginnen! Samen met de kinderen is de rondreis op een poster van Ghana uitgetekend. Alle kleren, reisbenodigdheden en boeken, knuffels en speelgoed voor de Ghanezen passen dankzij de zakken die je vacuüm kunt rollen in twee koffers (1groot, 1 klein) :-).
Rond 11:00 uur hebben we (Rinus & Elly, Ben & Rita en Lydia en ik) elkaar allemaal gevonden op Schiphol. Het is vanwege de kerstvakantie extra druk op Schiphol. We hebben bijna een uur nodig om de bagage af te geven. Gelukkig is het gewicht van de koffer OK. Thuis op de personenweegschaal was hij bijna 23 kilo maar op Schiphol bleek het maar 20 Kilo te zijn. Kan ik er voortaan thuis wel een kilootje afhalen als ik er weer eens op durf te staan :-). Samen met Johannes, Hylke, Yente, Jan Mindert, Julian en Dionne drinken we nog even wat bij het panorama terras. Met bitterballen want die zullen we de komende drie weken wel niet meer tegen komen. Daarna komt het afscheid. Dat is wel even moeilijk. Ik heb van Johannes en de kinderen en van Gerona een geweldig boekje met foto's en verhalen gekregen. Dat was heel ontroerend. Eenmaal bij de gate (E22) kunnen we direct door de handbagage controle. We hoeven maar een minuut of 10 te wachten en dan kunnen we aan boord. Rinus en Ben hebben fantastische plaatsen. Ze hebben er iets meer voor moeten betalen maar dat was het dubbel en dwars waard. De vlucht verloopt voorspoedig. De maaltijden zijn lekker en we vermaken ons prima. Een half uur eerder dan gepland landen we op het vliegveld van Accra. Daar duurt het even voor we door de douane zijn. We moeten op de foto en er worden vingerafdrukken genomen. Bij de koffers moeten we nog even wachten op de bruine tas van Rinus en Elly maar het verloopt allemaal vrij vlot. Op het moment dat we een foto willen maken worden we gewaarschuwd door een mevrouw dat dat ten strengste verboden is op het vliegveld. Oh ja dat is waar ook dat werd onderweg nog omgeroepen in het vliegtuig. We worden opgewacht door Nathan alias Skeezy (of zoiets). Hij blijkt niet de Nathan te zijn die er zou moeten zijn maar hij vervangt hem. De vervanger van de vervanger dus. Cyprus kan niet met ons mee omdat zijn dochtertje de 6e nog een belangrijke afspraak in het ziekenhuis heeft. Onderweg naar buiten valt het me mee. Ik had verwacht om door allemaal mensen aangeklampt te worden maar van de vele (tientallen zo niet honderden) mensen die er staan is er maar 1 die netjes vraagt of ik een taxi wil. Bij de wachtplaats voor de bus hebben de anderen wel een paar Ghanezen aan hun bagagekarretje hangen. Zij helpen met inladen en krijgen wat kleingeld. Het busje zou in Nederland niet door de APK komen :-). De banken zijn krap en uitgezakt zonder enige vorm van hoofdsteun. Sterker nog de leuning houdt halverwege de rug op. De koffers passen er eigenlijk niet bij in. De helft komt na een paar honderd meter al naar voren gezeilt. Gelukkig zagen we het aankomen en kregen we ze niet onverwacht in onze nek. De bus zelf trekt hortend en stotend op en moet bij het optrekken uit stilstond altijd op nieuw gestart worden. Dat lijdt tot enige hilariteit en ook bezorgdheid bij ons. Als we hortend en stotend op een drukke kruising tot stilstand komen is het al iets minder grappig. Het busje heeft wel airco. Dat dan weer wel :-). Op een gegeven moment duiken we een soort achterbuurt in over een hobbelig zandweggetje. Komt dit wel goed? Maar dan duikt daar achter dikke rollen prikkeldraad ineens ons hotel op! En die ziet er gelukkig goed uit. We hebben allemaal ons eigen huisje. Met veranda en uitzicht op zee. Omdat het al laat is moeten we opschieten met eten. De keuken sluit om half elf en dat is het ook al. We vragen wat er nog klaar gemaakt kan worden en dat is chicken & chips. Dat wordt 5 maal besteld en ik neem kip met rijst. De maaltijd is prima in te nemen maar niet om over naar huis te schrijven. De kip is duidelijk voorgegaard en weer opgewarmd. De meeste delen zijn nog vrij koud. Onder het eten worden de deuren een keer of tien op slot gedraaid. Omdat deze hint duidelijk niet overkomt ( of eigenlijk wel maar we zaten nog te eten) worden ook de ventilatoren uitgezet en ten slotte ook het licht uitgedaan. Ze hadden ons nog van het terras kunnen vegen maar we zijn toch maar zelf opgestapt :-). Terug in ons huisje was het nog even zoeken naar alle benodigde spullen. Alhoewel we volgens onszelf de koffers heel goed hadden ingepakt, bleek nu dat we dat toch niet erg logisch hadden gedaan. We hadden zo ongeveer alle koffers en alle zakjes en tasjes uit de koffers nodig om de benodigde spullen te verzamelen. Dat moet een volgende reis toch beter kunnen :-).