Zaterdag 11 januari
Door: Renske Flameling
Blijf op de hoogte en volg Ghana
11 Januari 2014 | Ghana, Bolgatanga
De volgende ochtend blijken Rinus, Elly en Lydia nog te ziek om aan het programma mee te doen. Rinus probeert wel te ontbijten maar moet daarna maken dat hij bij het toilet komt omdat zijn maag het voedsel (een droog koekje) nog niet wil accepteren. Met de overgebleven drie personen die (nog) geen last hebben gaan we met Rex op pad om het speelgoed en de knuffels die we hebben meegenomen bij de weeshuizen af te geven. Het eerste weeshuis dat we bezoeken vangt hele jonge kinderen op. Deze week is er net een baby van een maand oud binnen gekomen. Er worden met name kinderen opgevangen van moeders met geestelijke problemen. De eigenaresse is met de opvang begonnen nadat ze een vrouw met een geestelijke stoornis haar kind met het hoofd tegen de stenen zag slaan. De kinderen worden in het tehuis opgevangen en blijven daar wonen totdat ze door familieleden worden opgevangen. Dat kan soms zelfs pas zijn als ze hun opleiding hebben afgerond. De kinderen mogen allemaal een knuffel uitzoeken. De oudere jongens gaan er direct enthousiast met een bal vandoor. Ook zijn er kleurboeken met kleurpotloden meegenomen. Het volgende weeshuis dat we bezoeken vangt al wat oudere straatkinderen op. De leeftijd varieert van 5 tot 17 jaar. De leiding is in zijn geheel naar een begrafenis. We laten ook hier wat knuffels voor de jonge kinderen achter en spelletjes en springtouwen voor de oudere kinderen. Op de terugweg stoppen we nog even bij het kantoor van Rex om even de WiFi te gebruiken. De WiFi ontvangst zelf is uitstekend maar het netwerk dat er achter hangt niet. We hebben dus pech en moeten nog even wachten met het plaatsen en versturen van foto's en filmpjes. Rita begint ondertussen steeds stiller te worden. Ook zij moet er aan geloven. Het is wel jammer dat nu juist op de dag van het festival zoveel mensen ziek zijn. De vrouwen van het vrouwencentrum hebben speciaal voor ons kleren voor het festival gemaakt. De vrouwen krijgen allemaal een jurk van stof waarop het SUBWA logo is gedrukt en de mannen een 'cloth' een soort kiel van dezelfde stof. Alle leden van de SUBWA organisatie hebben kleding van diezelfde stof. Het ziet er heel mooi uit en we voelen ons op deze manier één met de vrouwen. Op een groot veld zijn drie grote overkappingen geplaatst met stoelen en banken. Gelukkig maar want het festival is 's middags en dan is het erg heet! Ondanks het feit dat we niet allemaal topfit zijn gaan we met zijn allen naar het festival. Gelukkig is het vlak bij onze hotelkamers. Lydia en Rita zijn helaas te ziek om het hele festival mee te maken. Aan het eind van het festival krijgen de chiefs een maaltijd gemaakt door verschillende vrouwen aangeboden op het vrouwencentrum. Tot onze schrik zien we dat ze direct onder onze was (inclusief slipjes en BH's) worden geplaatst. We doen maar net of we gek zijn. We zijn zo langzamerhand onze schaamtegrens toch al aan het verleggen :-). Het festival wordt afgesloten met muziek, zang en dans. Alhoewel het overdag naar onze begrippen veel te heet is is het wel fijn dat je 's avonds heerlijk buiten kunt zijn. Om de vele geïrriteerde magen niet nog verder op hol te jagen eten we vanavond toast met jam en verse watermeloen. Dat gaat er prima in!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley